Anarchy Reigns, her ne kadar multiplayer’ı ile ön plana çıkartılan bir yapım olsa da kestirip atamayacağımız cinste bir senaryo moduna da sahip. 2 farklı karakterin bakış açısıyla önümüze sunulan yapım, Wii’ye özel Madworld’den hatırlayacağımız acımasız ve pis ağızlı Jack ile Anarchy Reigns’e özel yapılan karakterlerden sessiz ve doğruluk arayan Leo arasında bir seçim yapmamızı istiyor. Böylelikle Anarchy Reigns’in ister karanlık, ister aydınlık yönünü 2 şekilde görme şansına erişiyoruz. Fakat gel gelelim, ne kadar görmek istersiniz?
Seçimimizi yaptık, bardan dışarı ilk adımımızı attık ve şöyle bir kafamızı kaldırıp çevreye baktığımızda anda, hiç dostane olmayan bir dünya bize kucak açıyor. Post apokaliptik ve gelecek temalı bu dünyada eşkiyalar, yağmacılar, sayborglar ve envai çeşit yaratık peşinizi hiç ama hic bırakmayacak. Oyunun Beat’em up yönü senaryo kısmında oldukça ağır basıyor, ana görevlerin siz belirli bir puana ulaşana dek kilitli olduğu Anarchy Reings, sizleri yan görevler yapmaya yönlendiriyor. Fakat bu görevler neredeyse birbirinin aynısı olduğundan sıkılacağınızın garantisini şimdiden verebilirim. ss Belirli sayıda düşmanı sınırlı bir zamanda öldürmeye çalışacak, android barmene eskortluk edecek, ve bu görevleri yaparken değişmeyen tek şey ise önünüze çıkanı harcamak olacak. Anarchy Reigns size maalesef sıklıkla aynı şeyleri yapıyormuş hissi uyandırıyor ve bu yönüyle bir sonraki ana göreve gelene dek yapımda ilerleyiş epey sıkıcı gidebiliyor.
Anarchy Reigns’in grafik çıtası, Platinum Games’ten alışık olmadığımız bir düzeyde görünüyor. Kaplamalar, poligon sayısı, ışıklandırmalar, partikul efektleri, neresinden tutarsanız tutun, özensiz bir şeylerle karşılaşıyorsunuz oyunda. Rakiplerinizi yumruklarınızla öldürdüğünüzde meyve suyu gibi mor renkle patlamalarından mı başlayalım, patlama efektinin 80’li yıllardan kalma gibi görünmesini mi yoksa nereden geldiğini bir türlü anlayamadığım freni patlak o hava kamyonunun gelişini mi.... Anarchy Reigns sizce de görsel olarak Playstation 2’nin son döneminde piyasaya çıkan bir Beat’em up oyununu andırmıyor mu? Aa tabi ya onu da şu anda çoğunun Platinum Games’te bulunduğu Clover stüdyosu geliştirmemiş miydi?
Anarchy reignste toplamda 16 karakter bulunuyor. Hepsi birbirinden karizma ve hepsi birbirinden seksi görünüyor bu karakterlerin. Jack’in devasa testeresi, o acımasız bakan surat ifadesi, Miranda’nın kıvrımları, Leo’nun o havalı görünüşü, Sasha’nın saçları, Zero’nun kılıçları Bayonetta’nın o seksi bakışları derken karakterlerimizin üzerinde titizlikle durulduğu çok belli oluyor. Platinum, maalesef aynı özeni düşmanlarımız karşısında gösterme konusunda biraz gevşek davranmış. En azından çeşitlilik konusunda daha geniş bir yelpaze karşımıza çıksaydı bunu yadırgamazdık doğrusu. Genel olarak hep aynı döngünün içindeymişiz hissi veriyor Anarchy Reigns.
Dövüş animasyonlarında Platinum kalitesi kokuyor. Rakiplerinizi pataklamak, kesmek, patlatmak hepsi böyle bir yapıma cuk diye oturmayı başarmış.
Anarchy Reings geniş müzik listesiyle insanı havaya sokan bir yapıya sahip. Toplamda 32 parçaya ev sahipliği yapan oyun, soundtrackleriyle o cansız açık dünyasına biraz olsun renk katmayı başarıyor. Seslendirme konusunda daha iyi bir performansa imza atabileceğine inandığımız yapım birkaç karakterinki dışında daha iyi bir noktaya gelemiyor maalesef. Ses efektlerinin oyunun havasına uyum sağladığını söyleyebiliriz. Tekme tokat giriştiğimiz yaratıklardan ise bu darbelere karşılık sesli bir tepki alamamak bazen oyun hazzını düşüren etmenlerden olabiliyor. Her şeye rağmen Anarchy Reings, ses efektleri konusunda üzerine düşeni yapmış diyebiliriz.
Anarchy Reigns, tek kişilik modundan çok multiplayer’ı ile öne çıkan bir yapım. Birbirinden bağımsız 16 farklı karakterden birini seçip çok enterasan modlara kendinizi salabiliyorsunuz. Bunlar arasında bayrağı alıp kendi sahanıza getirmeye çalıştığınız Capture the Flag, takım tabanlı Team Deathmatch ve Tag Team, 16 kişiye kadar curcunanın tavan yaptığı Battle Royale bulunurken bu rekabet tabanlı modlara düşman akınlarına beraber göğüs gerdiğiniz Survival modu ve Mad Survival modu eşlik ediyor.
Multiplayer’da en dikkat çeken kısım, karakter ve nesne seçim ekranında gizli. Yahu niye hepsi kilitli? İşte bu noktada, Anarchy Reings, belki de ne yapıp edip elinizden geldiğinizce uzak durmaya çalıştığınız senaryo moduna tekrar geri postalıyor. Ne yazık ki tek kişilik oyunda ilerlemeden diğer karakterlerin kilidini açamıyor ve bunları multiplayer’da kullanamıyorsunuz. Bir diğer can sıkıcı durum ise özelleştirmelerde saklı. Bu kadar geniş oyun modları eklenen bir oyunda neden doğru dürüst özelleştirme olmaz ki? Anarchy Reigns’teki karakterler, diski taktığınız andan son çıkardığınız ana kadar aynılar, ne yeni bir hareket öğretebiliyor, ne sağlık barlarını arttırabiliyorsunuz. Böyle zamanda bunu sağlamayan çok az oyun kalmıştı ve bunlardan biri de Anarchy Reings.
Oynanabilirlik olarak oyunun en çok multiplayer’ında keyifli anlar geçireceğinizi söylemeliyim. Hele ki sabırsızca kesilmeyi bekleyen kas kafalı yapay zekalardan sonra bunun için can atacaksınız.. Oyunun en özgün multiplayer modu Death Ball’u denemeyi sakın unutmayın. Bu moda genel tabirle Rugby Brawling diyebiliriz. Bir yandan rakip takım ile kozlarınızı paylaşıyor, bir yandan topu kaleye sokmaya gayret ediyorsunuz. Bu arada Anarchy Reigns multiplayer’ında bazen oyuncu bulmak tam bir işkenceye dönüşebiliyor. Maç esnasında ping sorunu yaşanmaması en azından bu sıkıntıyı biraz olsun örtbas edebiliyor. Fakat frame-rate oranının maçların temposu fırladığı anlarda düşmesi oldukça can sıkıcı bir durum.
