İki yaşındaki bir bebeğin gözünden oynadığımız oyun, gecenin kör vaktinde gözlerimizi açmamızla başlıyor; odanın içinde bir gölgenin kıpırdadığını görüyoruz belli belirsiz. Gölge yan odaya geçiyor. Evin içine tam bir sessizlik hakim ama kulağımıza gelen fısıltılar iki yaşındaki merakımızı diri tutuyor.
Yataktan inince kenardaki top gözümüze ilişiyor. Tam topla birkaç dakika oynayıp, harf küplerini sağa sola fırlatıp, oyuncakları dağıtırken birden aklımıza geliyor, "Lan dur hayalet vardı, unuttuk onu... Sesler filan".
Altımıza bir tabure çekerek, önümüze çıkan kapının kulbuna asılıyoruz... Banyodan gelen sesler de ne ola ki?
Devamı, bu harika oyunun demosunda.
